Je leven in 6 fietstassen
Onlangs had ik de eer om bij de laatste lezing Hera van Willick te mogen zijn.
Wie zeg je?
Hera van Willick, wereldreizigster
Hera van Willick, tot voor kort bij mij onbekend, maar nu vergeet ik haar niet meer. Het is bekend dat we fan zijn van fietsvakanties en trips. Weekendje ‘back to basic‘ in het midden van het land of de Ruhrtalradweg, daar draai ik m’n hand niet voor om en vind ik helemaal te gek. Wat Hera heeft gedaan en binnenkort weer gaat doen is echter van een hele andere orde.
Van Nederland naar Zuidoost Azië, met je hele leven op een fiets en in 6 tassen, op weg naar.. ja wat eigenlijk? Ik sprak haar na de lezing en wilde meer van haar weten:
Hera, je was 28 toen je deze grote reis maakte, wat had je voor die tijd aan fietsreizen ondernomen? Ook al alleen, of met vrienden /ouders?
Sinds mijn 19e maak ik tochten op de fiets. Eerst fietsvakanties in Europa. Op mijn 24e maakte ik mijn eerste verre en lange tocht, 6 maanden door zuid oost Azië. Ik heb altijd alleen gefietst. Daar heb ik vanaf het eerste moment nooit echt bij nagedacht, het voelde voor mij gewoon natuurlijk, alleen.
Wat is het nou dat je aantrekt in het alleen fietsen? Het met niemand rekening hoeven houden, het tot jezelf komen, of denk je dat je doordat je alleen reist je sneller contact maakt met anderen?
Zoals ik al zei, het voelt voor mij gewoon als mijn ‘eerste natuur’. Dus een echte keuze is het niet. Wel heb ik ondervonden dat ik me, als ik samen met iemand fiets, erg gauw benauwd of geremd voel. De volledige vrijheid en onafhankelijkheid om mijn eigen keuzes te kunnen maken is me dus wel erg dierbaar.
Zijn fietsreizen voor jou nog te vangen onder de noemer ’vakantie’? Of is het nu gewoon je leven. Ga je nog wel eens ‘gewoon’ op vakantie en wat doe je dan het liefst?
Ik zie het zeker niet als ‘vakanties’. Je bent de hele dag in touw, tent opbreken, ontbijt koken, fietsen, navigeren, tent opzetten, informatie opzoeken, visa aanvragen, blog updaten etc. Het is mijn leven. Sinds ik fiets ben ik niet meer ‘gewoon op vakantie’ geweest. Ik denk ook dat de behoefte daaraan verdwijnt als je je leven zo invult dat je gelukkig wordt van alles wat je doet, dan hoef je er niet uit weg om ‘leuke dingen te doen’ of ‘even bij te komen’.
Hoe zie je de toekomst? of wil je daar juist liever niet mee bezig zijn en bij de dag leven?
De toekomst? Geen idee… Ik sta nu letterlijk op het punt dat er géén plan is voor de rest van mijn leven. Ik wil iedere dag doen waar ik op dat moment gelukkig van wordt, dat is mijn plan. En ik geloof dat dat voorlopig fietsen is. Als het dat niet meer is hou ik er mee op en zoek ik uit waar ik dan weer gelukkig van wordt.
Je lijkt zo totaal niet op een stereotiep fietsreiziger, dat zijn toch vooral mannen met baarden!? Het als jonge leuke vrouw reizen; denk je dat dat een groot verschil is ten opzichte van een man zijn?
Er zitten zeker voordelen aan het reizen als vrouw. Als ik ergens aanklop voor een slaapplaats wordt ik denk ik gemakkelijker verwelkomd. Mensen zien me toch niet gauw als bedreigend. Ook voor de publiciteit en steun rondom mijn reizen hier in Nederland is het denk ik een klein voordeel. Mensen vinden het vaak bijzonder en inspirerend dat ik dit doe, als vrouw, en willen me er daarom soms in steunen.
Veel mensen hebben diep van binnen ook een wens om zo’n grote reis te maken. In je visie op je site staat daar een pakkende quote over:
—Als je iets echt wilt vind je altijd een weg.—
—Als je iets niet wilt vind je altijd een excuus.—
Wat een waarheid als een koe is, maar wat is de reden dat niet veel meer mensen hier overheen stappen denk je?
Pfff… zekerheid. Dat is het enige dat ik kan bedenken. De angst voor het onbekende (vaak onbewust). Het opgeven van dat wat ze denken dat hen zekerheid biedt. Het gaat niet alleen om het maken van een grote reis, maar inderdaad om het doen wat je echt wilt. Mensen zijn vaak ook bang dat ze iets proberen en dat het dan niet lukt. Als dat al gebeurt, dan is er toch niets verloren? Als je het niet probeert lukt het zeker niet.
Je volgende plan is groots en oneindig, wat ga je doen? En hoe denk je het financieel rond te krijgen?
Ik vlieg 29 mei naar IJsland om daar een maand te fietsen. Op 29 juni vlieg ik door naar Alaska. Vanaf daar ligt alles open. Ik weet alleen dat ik veel van de prachtige natuur van Canada en de Verenigde Staten wil zien. Ik vertrek met een leuk zelf opgespaard budgetje. Wie weet kan ik onderweg lezingen geven of artikelen schrijven voor magazines. Wie weet sta ik op een gegeven moment bedden op te maken in een hotel. Ik stap binnenkort op een grotendeels nieuwe fiets, dankzij de samenwerking die het fietsmerk Santos met mij aan wilde gaan. Dat zie ik zelf als een enorm voorrecht! Daarnaast heb ik een mini winkeltje op mijn website, waarin ik ansichtkaarten en ‘brieven uit den vreemde’ aanbied.
https://heravanwillick.nl/winkeltje
Het niet plannen van je reizen zou voor 99% van de mensen een nachtmerrie zijn, wat maakt het voor jou juist ‘het ultieme’?
Simpelweg, de vrijheid!
Veel wereldfietsers maken gebruik van de organisatie warmshowers.org, doe jij dat ook en wat zijn daar je ervaringen mee?
Warmshowers is super! Te gast zijn bij andere fietsfanaten in het buitenland is iedere keer weer een feestje. Anders dan met de ‘gewone’ bevolking, begrijpen zij écht wat je aan het doen bent en dat geeft ook ruimte voor andere gesprekken.
Ellen en Elmar van de fietsjunks.nl hebben meer dan een jaar in Noord en Zuid Amerika rondgefietst. Heb je contact met ze gezocht (of met andere ervaring deskundigen) om ervaringen te horen of tips te krijgen? Of wil je alles ‘vers’ op je af laten komen.
We kennen elkaar, vooral van internet, inderdaad. Ik heb ze een paar keer op advies gevraagd rondom het fietsen in Amerika. Zo nu en dan post ik ergens een vraag. Meestal gaan die over visa, grenzen of routes. Ik maak er dankbaar gebruik van dat anderen mijn al zijn voorgegaan en me advies willen geven over zulke dingen.
Hera en Edwin
Mensen die je graag willen volgen kunnen dat doen via je website www.heravanwillick.nl, wat spreekt je aan in het schrijven van een blog over je avonturen? Voor jezelf, om de ervaringen van je af te kunnen schrijven, of als ‘dagboek’ voor het thuisfront?
Ik schrijf sowieso graag, alleen al om het creatieve aspect. Mijn gevoelens en gedachten uitdrukken in woorden en daar mooie zinnen van bouwen doe ik graag. Zo zet ik het inderdaad ook voor mijzelf op een rijtje. Maar belangrijker nog vind ik het om mijn achterban, het thuisfront, verslag te doen van mijn avonturen. Ik schrijf zowel over de leuke als de minder leuke dingen. Ik hou niets achter, maar schrijf open en eerlijk om een realistisch beeld te geven van mijn leven als fietsreiziger.
In je lezing en ook op je site komen verschillende spreuken naar boven, de mooiste is van de Dalai Lama (vind ik zelf). Op de vraag wat hem het meest verbaast heeft zegt hij:
“De mens offert zijn gezondheid op om geld te verdienen. Vervolgens offert hij geld op om zijn gezondheid terug te krijgen. En daarna is hij zo bang voor de toekomst dan hij niet meer van het heden kan genieten; met als resultaat dat hij zowel niet leeft in het heden als in de toekomst; hij leeft alsof hij nooit zal sterven, en sterft dan zonder ooit echt geleefd te hebben”
Is dit iets wat je geïnspireerd heeft?
Eerlijk gezegd was dit voor mij geen eye-opener, maar eerder een herkenning en sterkte het mij in mijn eigen overtuiging dat het leven NU is, niet straks. Zeker vind ik deze quote inspirerend en vind ik hem iedere keer dat ik hem lees weer mooi en raak.
Wanneer is je ‘reis’ geslaagd voor je?
Ergens denk ik dat hij dat bij voorbaat al is. Het feit dat ik ga ‘klopt’ voor mij en dus is het de juiste keuze. Mocht ik over drie maanden met hangende pootjes terugkomen is het nog steeds goed dat ik gegaan ben. Maar natuurlijk zie ik het liefste dat ik mij op deze tocht weer net zo gelukkig en ‘kloppend’ ga voelen als op de vorige reis. Dat is tenslotte mijn sterkste drijfveer om weer te vertrekken geweest.
Hera vertrekt 29 mei aanstaande voor onbepaalde tijd. Met haar leven op de fiets en in 6 tassen. Volg haar op http://www.heravanwillick.nl en via Facebook.
Ik ga haar zeker volgen, ze schrijft leuk en maakt fantastische avonturen mee. Ze leeft een droom van veel mensen!
Respect voor je keuze Hera!
