Ik zoek het niet op tijdens de vakantie. Ik fiets liever een paar uur alleen een berg op. Of lig tot diep in de nacht met een biertje in m’n hangmat naar de sterren te staren. Me, myself and I. Verder niemand nodig. Ik reset me zelf wel.
Zo zit ik in elkaar. Mijn kinderen niet. Die bevinden zich aan de andere kant van het contact-universum. Gezellig samen met héééél veel anderen. Herkenbaar? Ik heb er echt aan moeten wennen als vader. Die aandacht, aanspraak, kletspraatjes. Maar geen zorgen om mij. Dat is gelukt. Een half jaar met campertje en blonde dreumes door Zuid-Europa was een perfecte remedie. Kai is nu 13, maar de scheiding in z’n haar noemen we nog steeds z’n ‘Spaanse scheiding’. Van alle dameshanden die hem over z’n bolletje aaiden. ‘Hola Guapo!’
Op z’n tweede verjaardag waren we in het Zuid-Franse kunstenaarsstadje Pézenas. We zien daar een robuust houten ‘lijkt-op-handwerk’-autootje. Vijfentwintig centimeter lang. Vette blauwe wielen en dikke velgen. Kai en de auto zijn gelijk verkocht!
Amper een dag later loopt Kai met z’n autootje over het drukke dorpsstrand van Mèze. Op zoek naar een geschikte racebaan tussen al dat rulle zand. Zijn oog valt op een drietal locals; twee oudere dames en één man. De dames praten geanimeerd met elkaar. De man slaapt. Als een zeeleeuw. Grote snor, grijsbehaarde borst en een omvangrijke bolle buik die rustig op en neer beweegt. Hij is net als ik. Volledig tevreden in zijn eigen perfecte dromenland. Zijn siësta is zijn siësta.
Ook Kai ziet hem liggen, loopt naar hem toe en bestudeert de buik. Racebaan of niet? We zien hem afwegen of deze nieuwe ervaring de mogelijke consequenties waard zijn. Wij vinden van niet. Sabine staat snel op om hem tegen te houden. Maar de twee dames denken er anders over. ‘Non non non!’ fluisterroepen ze. En gebaren dat ze weer moet gaan zitten.
Meer aanmoediging heeft Kai niet nodig. Hij trekt hard op, scheurt vanaf snor door het grijze borsthaar over de buik richting zwembroek. De vrouwen klappen en lachen. En de man? Hij klapt ook. Als een scheermes omhoog. Kijkt verward om zich heen, maar kan na een kleine aarzeling niets anders dan met de dames meelachen…. Hij is net als ik.
Deze column is geschreven voor en gepubliceerd in hét reismagazine voor avontuurlijke gezinnen: Kleine Globetrotter Magazine
