Een bestemming van de zomervakantie bepalen? Lastig. Een ding is vrij zeker, een strandvakantie zal het niet snel worden. Papa en Mama hebben totaal de rust niet om dag-in-dag-uit op een handdoekje naar de rollende golven te staren. Zand is lastig. Zout water is vervelend. Bergen en bos zijn gewenst, en een meer. Maar welk land het dan wordt en hoe lang verblijf je er dan is de vraag. Wordt het kamperen, glamping of een hutje bij een boer op z’n erf. Ik durf niet te zeggen hoeveel uur erin zit aan on- en offline informatie opzoeken. Maakt ook niet uit, die researchtijd alleen is voor mij eigenlijk al vakantie.
We zijn eruit! Via Zwitserland naar de Dolomieten in Italië en op de terugweg nog ergens een weekje in Duitsland.
Bergen en bos in Zwitserland
‘Oh wat heerlijk, echt thuiskomen’ klinkt het naast me nadat we de zoveelste tunnel doorgejakkerd zijn en een ansichtkaartuitzicht als beloning mogen aanschouwen.
Interlaken, letterlijk tussen de Thunersee en BrienzerSee ingeklemd, is onze eerste bestemming van deze trip. Sinds haar kleutertijd komt mijn vrouw al op camping ManorFarm, gelegen aan de Thunersee en met uitzicht op de Mönch, Eiger en de Jungfrau
Drie nachten slechts hebben we hier geboekt. Maar wat maken we daar optimaal gebruik van. Met de ‘Easywalker’ voor de kleine mee in de lift schieten we bij Grindelwald naar boven. Zelfs hier is het nog heet, duidelijk niet de juiste kleding meegenomen voor dit wandelwerk. Al zwetend vervolgen we onze hike. Maakt niet uit, de zuivere lucht is een genot voor je lijf. We zien een vos een sneeuwduin oversteken. De bergmarmotten fluiten elkaar dit aankomende ‘gevaar’ toe. Ik zie nog net een fors exemplaar een hol induiken en ik besluit het hol eens van dichtbij te bekijken. Samen met zoon Lucas hang ik boven het donkere gat, maar zie niks. Na een minuutje stilzwijgend staren zijn daar ineens 2 opengesperde ogen, snorharen en grote voortanden. De schreeuw van wederzijdse schrik echoot nog minuten door.
De zelf belegde kaiserbrötchen komen uit de rugzak en in stilte vieren we de vakantie. Het koude zwemwater is even later een zegen, het goede leven!
“Wat een mooie plek he, blijven we hier de hele vakantie?” Ik zou het ook wel willen, maar ik moet Lucas teleurstellen. “We gaan naar Italië, daar hebben ze lekkere pizza’s”. Zijn leed is gauw vergeten.
De bergliften zijn voor Nederlandse begrippen stevig aan de prijs, voor een flinke trip naar zo’n 2500 meter hoogte kun je zo een euro of 100 neerleggen met z’n vieren, maar vandaag vinden we een goedkoper alternatief. Een tandradbaan die met 80% stijgt naar een schappelijke hoogte. Via een speeltuinpad door de alpenbloemen belanden we op een terras. Op zich niet bijzonder, maar de besneeuwde 3,4 en 5 duizenders staren je op dit punt allemaal aan. Dat zie je niet als je op die bergen staat. Dan heb je dit nietige bergje als uitzicht. De fotocamera draait overuren.
Morgen gaan we weg van hier; ook bergen, ook een meer en ook een tent, maar wat een verschil.
Luieren in Levico
Camping Lago di Levico is bereikt. De geboekte accommodatie is een keurige lodgetent met sanitair, wel zo handig met een nog niet zindelijke peuter. Niet zo handig is de veranda, het ziet er leuk uit maar na 3 splinters in de kindervoeten is het al een stuk minder leuk.
Net als in Oostenrijk hebben we ook hier patent op het warmste meer van het land. Wat een geluk! De eerste dagen is het zwemmen, spelen, weer zwemmen en eten. Veel meer doen we niet. Het is te warm om echt actief te doen. Je zwembroek aan doen is al een hele klus.
Toch pak ik de MTB op een vroege ochtend en ik kies ervoor om het meer van Levico te ronden. Offroad en geen meter vlak. Anderhalf uur later wens ik dat het meer een graad of 10 kouder is dan gisteren, maar helaas. Echt afkoelen doe je niet.
Een leuk uitstapje is het dorpje Montagnaga. Daar ligt een weg die overduidelijk naar beneden loopt maar als je daar de auto in z’n vrij zet rolt deze omhoog. Ook met een voetbal proberen we het uit, en hoe we ook kijken en testen, we komen er niet uit. Bizar. Check ook het filmpje maar even.
Echte bergliften vinden we niet in de direct omgeving en een lange autorit zien we ook niet zitten. Geeft niks, op de camping is het leven prima. Soms fietsen, vaak zwemmen en ook de animatie vindt gretig aftrek bij onze jongens. Samen met de voortreffelijke pizza uit het campingrestaurant beleven we hier een perfecte week. De dagen lang, de avonden zwoel en de nachten heerlijk. Tot de volgende ochtend. ‘drup drup drup drup’ “Wat is dat nou?” En ja hoor, regen, die zag ik niet aankomen. Geeft niks, goed voor het stof roepen we nog. Een blik op de plaatselijke buienradar leert ons dat er ook de komende dagen regen op het menu staat. Change of plans. Dezelfde app laat zien dat het ergens midden in Duitsland prima weer is en blijft. Ariverderci!
Sneeuw in Duitsland
“Papa! Sneeuw!” De kreten van verwondering komen vanaf de achterbank en ik kan het allen maar beamen. Zo zit je in 30 graden en zon aan het ‘ Lago di Levico’, en zo rijden we over de Gotthardpas in 3 graden met sneeuw. Het is gelukkig van korte duur.
Kell am See, middenin de Hunsrück staat Landal Park Hochwald. Onderweg vanuit Italie heb ik gereserveerd voor een week. Weer een andere omgeving en een andere taal, het lijkt zo alsof we al weken onderweg zijn. Bollo schrikt onze jongens een beetje af, maar het indoor speelparadijs is een regelrechte hit. Ik huur een plaatselijke fietsveteraan in om me in 2.5 uur helemaal aan gort te fietsen. Zijn woorden vooraf: “bitte mich nicht überholen” zijn dan ook niet van toepassing. Steile rotklimmetjes zijn niet mijn favoriet, en de open vragen die MTB-gids Heinz stelt tijdens die klimmen al helemaal niet. Maar wat is het hier mooi en wat vergeet je de inspanning weer snel in het zwembad met de jongens.
Hier staat er geen meer tot onze beschikking; wel een beek. We lopen het blotevoetenpad in hetzelfde bos waarin ook ons park gelegen is. Halverwege leidt het pad ons door de beek. IJskoud water wat erg goed is voor de voetjes volgens de folder, maar bij ons gewoon pijn doet. Wie mooi wil zijn..
De week vliegt voorbij. Als we de kinderen vragen wat nou het leukste was komen ze er niet uit. Alles is leuk! De bergen, het bos en de meren. Wat wil je als ouders nou nog meer?
